Na początku XXI wieku młode pokolenia poznały magiczny świat Pottera - Retro Recenzja #27

Był okres, w którym wydawcy dostrzegli szansę na zysk poprzez wypuszczanie gier na podstawie filmów, bajek lub seriali, które miały niedawno swoją premierę. Powstało mnóstwo tytułów, które były niedopracowane, brzydkie i bardzo proste (wręcz prymitywne). Przykładem może być większość produkcji na podstawie animacji Disneya. Nie inaczej było z uniwersum magii i czarodziejstwa, o którym z okazji 20-lecia HBO wypuścił ostatnio dokument zawierający wywiady i ciekawostki od twórców i aktorów filmowej serii. Jednak mimo wielu wad dwie pierwsze części growego Harry'ego Pottera skradły serca wielu polskim graczom.

“Matką” Harry'ego Pottera jest J. K. Rowling. Brytyjska pisarka wydała pierwszą część pt. Kamień Filozoficzny w czerwcu 1997 roku. W Polsce młodzi ludzie (i ci starsi) poznali losy młodego czarodzieja dopiero w kwietniu 2000 roku. Cała seria składa się z 7 tomów, a ostatni swoją światową premierę miał w lipcu 2007 roku (styczeń 2008 w Polsce). Magiczny świat i losy Harry'ego, Hermiony i Rona ukształtowały miliony młodych ludzi na całym świecie. Do dzisiaj pamiętam kultowy cytat z magazynu Time, który widniał z tyłu okładki każdej książki. “Jeśli sądzisz (...), że w dobie komputerów sztuka czytania zanikła, to niezawodny znak, że jesteś MUGOLEM” (mugol - osoba pozbawiona magicznych zdolności). I to prawda. Dla młodego Nafciarza94 książki o Harrym Potterze absolutnie wygrywały z komputerem. Patrząc po olbrzymiej popularności świata wykreowanego przez Rowling - nie byłem jedynym. Oczywiście dość szybko powstały również kasowe filmy z gwiazdorską obsadą, ale dla prawdziwego fana to zawsze książka będzie na pierwszym miejscu.

Gra Harry Potter i Kamień Filozoficzny pojawiła się na sklepowych półkach 16 listopada 2001 roku. Tytuł trafił na komputery i pierwsze PlayStation. Za produkcję odpowiada studio Know Wonder. Data wydania nie jest przypadkowa, ponieważ 4 listopada miała miejsce światowa premiera pierwszej części filmu o młodym czarodzieju. Do 2003 roku pojawiły się wersje na inne konsole - Xboxa czy GameBoya Advance. Należy zaznaczyć, że są one bardzo od siebie różne - w tej recenzji skupiam się na popularnej w Polsce edycji na PC.

Lord Voldemort był jednym z najpotężniejszych czarodziejów w dziejach. Do tego był zły, bardzo zły. Z pewnych względów chciał zamordować malutkiego Harry'ego Pottera i jego rodziców, ale niemowlę z niewiadomych przyczyn przeżyło zaklęcie Avada Kedavra, a śmierć, wydawać by się mogło, poniósł sam Voldemort. Harry, będąc od tego momentu sierotą, trafił pod opiekę swojego wujostwa. Byli oni mugolami i niezbyt wychowawczo traktowali dorastającego chłopca. W swoje 11. urodziny dowiaduje się on, że jest czarodziejem, a po wakacjach musi rozpocząć naukę w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart. Czytelnik razem z młodym adeptem magii poznaje wspaniały i tajemniczy świat czarodziejów, a w Hogwarcie Harry musi się zmagać z wieloma problemami. Włączając w to chcącego powrócić do żywych Lorda Voldemorta. Tak w telegraficznym skrócie przedstawia się fabuła Kamienia Filozoficznego. Nie chcę zbyt wielu elementów zdradzać, żeby nie psuć zabawy osobom, które lekturę Harry'ego mają jeszcze przed sobą. Ważnym jest natomiast, że bez znajomości oryginału (lub chociaż filmu) gra jest dla odbiorcy całkowicie niezrozumiała. Twórcy wiele elementów pominęli, niektóre pozmieniali, a poszczególne wątki nie za bardzo są ze sobą powiązane. Jednak to nie dla fabuły graliśmy w tę grę!

Kamień Filozoficzny jest grą akcji z widokiem zza pleców bohatera. Tytuł jest skierowany do młodszych odbiorców, więc nie należy się spodziewać wysokiego poziomu trudności czy skomplikowanych łamigłówek. Kontrolując Harry'ego wykonujemy różnorodne zadania na obszarze bardzo okrojonego zamku w Hogwarcie. Gra jest w pełnym trójwymiarze, ale nawet w 2001 roku oprawa graficzna pozostawiała wiele do życzenia (postaciom w czasie mowy nie ruszają się usta!).

Quidditch - sport czarodziejów. Nawet taki element stanowi niewykorzystany potencjał. Mecz potrafi zakończyć się w dosłownie kilka sekund (Harry Potter i Kamień Filozoficzny).

Jak na ucznia pierwszej klasy przystało, poznajemy w czasie przygód kilka zaklęć. Ich nauka kiedyś wydawała mi się czymś super, ale dzisiaj… Naszym celem jest poruszanie powoli kursorem myszy w celu narysowania symbolu danego czaru. Niektóre fragmenty zabawy są ciekawsze np. unikanie woźnego Filcha, kiedy w ukryciu poruszamy się po Dziale Ksiąg Zakazanych w bibliotece. Mimo że gra jest bardzo krótka, banalnie prosta i koszmarnie brzydka to wielu graczom zapadła głęboko w pamięci.

Dnia 15 listopada 2002 roku powstaje druga część growych przygód starszego o rok czarodzieja (3 listopada premierę miała druga odsłona filmu). Tym razem zarówno wydaniem jak i produkcją zajęli się specjaliści z Electronic Arts. Ponownie pojawiło się kilka wersji na różne konsole, ale podobnie jak przy Kamieniu Filozoficznym również skupię się na grze na komputery.

Specjalnie nie przedstawię tutaj streszczenia fabuły Komnaty Tajemnic (taką nazwę nosi druga część książki, filmu i gry), ponieważ z jednej strony zachęcam każdego (nie tylko młodych!) do przeczytania pierwowzoru, ale również dlatego, że po raz kolejny twórcy zaserwowali graczom fabularną “papkę”. Nie czytałeś książki lub nie oglądałeś filmu? Nie dowiesz się więc kim jest sprzedający swoją książkę mężczyzna w sklepie, ani dlaczego nagle staje się on nauczycielem Harry'ego.

Graficznie gra wygląda trochę lepiej, ale wciąż nie można jej nazwać nawet przyzwoitą. Przynajmniej postacie w czasie mowy poruszają ustami (Harry Potter i Komnata Tajemnic).

Druga część Harry'ego powstała na tym samym silniku graficznym, a sama rozgrywka niezbyt się zmieniła. Kierując poczynaniami Harry'ego wędrujemy po lekko powiększonym Hogwarcie oraz błoniach dookoła zamku. Podobnie jak w poprzedniej części zbieramy poukrywane Fasolki Wszystkich Smaków, ale tutaj stanowią one walutę. Za ich odpowiednią liczbę możemy kupować od innych uczniów składniki do eliksirów czy karty czarodziejów, które stanowią jedyną formę “znajdziek” w grze. Harry pamięta zaklęcia z Kamienia Filozoficznego, a w drugiej części uczy się kilku nowych. Tym razem nauka polega na wciskaniu klawiszy w odpowiednim momencie. Po raz kolejny gra jest bardzo krótka (chociaż dłuższa, niż “jedynka”) i cechuje się banalnym poziomem trudności, ale w końcu polscy gracze doczekali się rodzimego dubbingu. Dla mnie najlepszym elementem Komnaty Tajemnic pozostają jednak pojedynki czarodziejów.

Garść ciekawostek:

• Harry Potter i Kamień Filozoficzny jest jedyną grą z serii o Harrym Potterze, która nie została zdubbingowana na język polski.
• W pierwszej części książki i filmu (bo oczywiście nie gry) dowiadujemy się o Nicolasie Flamelu. Jest to postać historyczna (jak również legendarna). Uważany za pierwszego alchemika w XIV wieku stworzył… kamień filozoficzny. Potrafił on rzekomo zamieniać metal w złoto. W uniwersum Harry'ego Pottera ta substancja pozwalała stworzyć eliksir dający nieśmiertelność.
• Książki o Harrym Potterze są najlepiej sprzedającą się serią w historii. Do 2018 roku sprzedano ich ponad 500 milionów! Tym samym Rowling wyprzedziła m.in. Władcę Pierścieni J.R.R. Tolkiena czy Małego Księcia Saint-Exupéry (po 140 milionów). Oczywiście w tego typu rankingach nie uwzględnia się książek religijnych czy filozoficznych, bo sama Biblia sprzedała się podobno w liczbie 5 miliardów egzemplarzy.
• Za sprawą takiej liczby sprzedanych książek nie dziwi fakt, że J.K. Rowling jest pierwszą na świecie osobą, która stała się miliarderką dzięki pisaniu książek.
• W drugiej części growego Harry'ego Pottera głównego bohatera dubbinguje Jonasz Tołopiło. Ta sama osoba odpowiada za dubbing młodego czarodzieja w filmowej serii.
• Filmowy Harry Potter był 12-krotnie nominowany do Oscarów. Ostatecznie żadna część nie zdobyła statuetki.
• Wszystkie 7 części Harry'ego Pottera doczekało się swoich gier (ostatni tom został podzielony na dwa filmy, więc również powstały dwie gry), a większość z nich zebrała dość przeciętne oceny. Nie grałem we wszystkie, ale dobrze wspominam Zakon Feniksa (“piątka” z 2007 roku), który zachwycał oprawą graficzną, otwartym światem (na terenie szkoły oczywiście) oraz bardzo rozbudowanym Hogwartem. Wszystkim potteromaniakom polecam przezabawne LEGO Harry Potter (całość fabuły podzielona na dwie gry - 2010 i 2011 rok), które w komiczny sposób bawią nawet starszych.

Mimo, że dwie pierwsze odsłony wirtualnego Harry'ego Pottera nie były najlepszymi grami, to trafiły na bardzo sprzyjający okres największego szału wywołanego rewelacyjnymi filmowymi adaptacjami. Świat stworzony przez Rowling jest naprawdę ciekawy i nie należy go bagatelizować wyłącznie z tego powodu, że jest on raczej skierowany do młodzieży. Dla mnie wielką niesprawiedliwością jest fakt, że Kamień Filozoficzny został niedawno wykreślony z listy obowiązkowych lektur szkolnych. Cóż, może dzięki temu więcej młodych ludzi go przeczyta.

Wcześniejsze gry w serii Retro Recenzji, kliknij i zobacz:

StarCraft, Half-Life, Max Payne, Heroes 3, GTA2, Syberia, Medal of Honor, Commandos, Diablo II, Twierdza, Worms: Armageddon, S.T.A.L.K.E.R, Postal 2, GTA: Vice City, Age of Empires 2, NFS: Most Wanted, Gothic, Kangurek Kao, Call of Duty, Warcraft III, Another World, Wiedźmin, Mafia, Książę i Tchórz, Sacred, THPS2